کد مطلب:129807 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143
رباب، همسر امام، و سر مقدس
استاد مقرم می نویسد: بار دیگر ابن زیاد آنان را فراخواند. چون بر وی وارد شدند، زنان سر حسین (ع) را دیدند كه در برابر او نهاده است و نور آن به آسمان می رود. رباب، همسر حسین (ع) نتوانست خودداری كند و خود را روی سر انداخت و آن را بوسید و گفت:
آن كسی كه نور بود و از او روشنی می گرفتند، در كربلا كشته شد و بی غسل و كفن مانده است، ای فرزند پیامبر، خداوند از سوی ما به تو پاداش نیك دهد و هرگز زیانكار نگردی، تو برایم كوهی سخت بودی كه به آن پناه می بردم؛ و تو ما را با مهربانی و دینداری همراهی می كردی، چه كسی هست كه یتیمان و مسكینان رو سوی او كنند و تهیدستان به او پناه ببرند، به خدا سوگند جز شما عروس دیگری نخواهم شد، تا آنكه میان آب و گل پنهان گردم. [1] .
«و گفته اند كه رباب، دختر امری ء القیس و همسر امام حسین (ع) سر را در دامن گذاشت و بوسید و گفت:
دریغ بر حسین! من حسین را فراموش نكردم؛ كه نیزه های دشمن به سویش نشانه رفت. او را افتاده بر روی خاك كربلا ترك گفتند. خداوند پیرامون كربلا را سیراب مگرداناد. [2] .
آن كسی كه نور بود و از او روشنی می گرفتند، در كربلا كشته شد و بی غسل و كفن مانده است، ای فرزند پیامبر، خداوند از سوی ما به تو پاداش نیك دهد و هرگز زیانكار نگردی، تو برایم كوهی سخت بودی كه به آن پناه می بردم؛ و تو ما را با مهربانی و دینداری همراهی می كردی، چه كسی هست كه یتیمان و مسكینان رو سوی او كنند و تهیدستان به او پناه ببرند، به خدا سوگند جز شما عروس دیگری نخواهم شد، تا آنكه میان آب و گل پنهان گردم. [1] .
«و گفته اند كه رباب، دختر امری ء القیس و همسر امام حسین (ع) سر را در دامن گذاشت و بوسید و گفت:
دریغ بر حسین! من حسین را فراموش نكردم؛ كه نیزه های دشمن به سویش نشانه رفت. او را افتاده بر روی خاك كربلا ترك گفتند. خداوند پیرامون كربلا را سیراب مگرداناد. [2] .
[1] وي رباب، دختر دختر امري ء القيس بن عدي اوس بود. (ر. ك. ترجمة الامام الحسين (ع)، از بخش چاپ نشده طبقات ابن سعد، ص 18). هشام بن كلبي گويد: رباب از بانوان برگزيده و با فضيلت بود. (ر. ك. الاغاني ج 16، ص 149). ابن اثير مي نويسد: او زنده بود و همراه اهل و عيال حسين (ع) به شام برده شد و از آنجا به مدينه بازگشت (ر. ك. الكامل في التاريخ، ج 3، ص 300)؛ و ر. ك. تاريخ خليفه بن خياط، ص 145؛ مستدركات علم رجال الحديث، ج 8، ص 574؛ تنفيح المقال، ج 3، ص 78.
[2] تذكرة الخواص، ص 233.